ببینم امام حسین (ع) گریه مارو می خواد چی کار؟؟؟

شاید تعجب کنید بگید این همونیه که مطلب قبل رو نوشته؟؟

یا این که بدتون بیاد خودتون وجدان خودتونو قاضی کنید و ببینید راست می گم یا نه؟

منو تویی که می ریم گریه می کنیم واسه امام حسین(ع) این گریه برای چیه؟؟

جز برای اینه که ما خودمون هدایت بشیم؟؟

جز برای اینه که بفهمیم ازجون گذشتن برای دین واعتقاد و ایمان یعنی چی؟؟

جز برای اینه که رفتار اون بزرگوارا رو با رفتار خودمون مقایسه کنیم و بگیم ای بابا من که از صد تومنم واسه دیگری نمی گذرم این همه گذشت؟؟ امام حسین خدا چه اعتقاد و ایمانی به شما و یارانت داده بود که این نهضت عظیمو آفریدی؟؟

بیبین خیلی مصیبت بزرگی بودا!!

ولی من به خودم می گم امام حسین برای گریه کشته نشد.

آنچه که آموختم از ره تو بندگیست

                     گوهر تقوا کنی بس که عطا یا حسین

تو رو خدا توی این شبهای عزیز از آقامون بخواه که هدایتمون کنه راهشو به ما هم نشون بده باور کن بخوای می شه.

برای من هم دعا کنید.

ما ها از این گریمون می گیره که توی مقایسه قرار می گیریم امام از همه چیش گذشت.

این همه ظلم!!

از بچه ی شیش ماهه از زن و بچه!!

امام برای چی حجو نیمه کاره رها کرد و راه افتاد به سوی کوفه مگه غیر از اینه که برای هدایت مردم نامرد کوفه!!

این شبا مردونه از امام بخوای کمکت می کنه بخواه!!!

صاحب منبر تویی جان پیمبر تویی

                       جان پیمبر بگیر دست مرا یا حسین

بسم رب الحسین

از عرش از میان حسینیه‏ی خدا

           آید صدای ناله‏ی حی علی العزا

دیدی وقتی می خوای یه مطلبی از خودت بنویسی و از تو خودت یه چیزی بریزی برون نمی دونی از کجا باید شروع کنی؟!!!

نه؟!

حالا بماند من که اینطوری شدم.

مثل اینکه درست شد فهمیدم از کجا شروع کنم!

این روزا به مطالب جدید و بروز شده ی پارسی بلاگ که نگاه می کنی عنوانایی چون:

یا حسین. یا ابا عبدالله . محرم آمد. بوی محرم و…وغیره می بینی.

می خواستم این مطلب رو زود تر بنویسم گفتم اون اراجیف قبلی که جوک و شعرو این صحبتا بود کم کم بره پایین بعد شروع کنم به نوشتی این مطلب وگرنه مطلب در مورد محرم زیاد نوشتیم تو وبلاگ.

کم کم با جزیره و گامبو باید بیرق و سیاهی ها رو بزنیم تو وبلاگ!!!

اونایی که این مطلب رو می خونن شاید بعضی شون که زیاد اهل این برنامه ها نیستن بدلشون نشینه ولی من روی صحبتم با بقیه ست.

محرم که می شه حالم عوض می شه شاید بگید خوب حال همه عوض می شه ، خوب هر کی یه جوری منم به سبک خودم.

اصلا میریزم به هم شاید خیلی از ماها چیز زیادی در مورد امام حسین (ع) ندونیم ولی بد جوری دوسش داریم.

داشتم می گفتم محرما اصلا یه جور دیگه می شم به قول حاج منصور ارضی جوونا رو می بینی ماه رمضون می آد شب قدر می آد، نه فرقی نمی کنن. همچین که لباس سیاه امام حسین (ع) تنشون می شه اصلا یه جور دیگه می شن.

اونایی که عشق امام تو سینه شون هست می دونن من چی می گم اصلا انگار لباس سیاه حرمت داره حجب و حیا میاره نمی دونم چه سریه یه لباس مگه چی داره؟!

یادش بخیر توی محل قدیممون توییکی از محله های پایین شهر تهرون محرم یه سال تصمیم گرفتیم هیئت بزنیم ولی جاشو نداشتیم با بچه های ساختمون تصمیم گرفتیم توی سالن پایین ساختمونمون هیئت بزنیم هر چی شوفاژ بی استفاده و هر چی چادر کهنه ی مادرامون بود جمع کردیم و هیئت و بپا کردیم چه صفایی داشت یادش بخیر.سال بعدش انباری پایین ساختمون رو تمیز کردیم و اونجا هیئت و بپا کردیم. سال های بعد تا همین محرم دو سال پیش با پسر داییم می رفتیم مسجد ارک چه صفایی
داشت.

از اون به بعد نه دیگه توی اون محل بودم نه توی اون شهر نه توی اون کشور،آره دو ساله که محرم واسه من بد جوری دلگیر شده توی ایران نیستم . محرم سال دیگه هم نیستم.

خلاصه بگم که تا یه چیز کنارتون هست قدرشو نمی دونید وقتی مثل من خودتون شدید روضه خون و خودتون هم گریه کن خودتون می فهمید چی می گم.

آی اونایی که این مطلب رو می خونید تو رو خدا اگه اون ته مَهای دلتون یه تکونی خورد با خوندن این مطلب منم توی هیئتا یاد کنید مخصوصا اگه رفتید هیئت حاج منصور اون السلام علیک یا ابا عبدالله اول رو که گفت یاد منم بکنید.

السلام علیک اول محرم یه چیز دیگه ست.

یادتون نره ها!!!!!!!!

این صدای تپش قلبم نیست در نهان خانه ی دل سینه زنی است!

یا ابا عبد الله الحســـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــِین   (ع)

غریب مادر حسین تشنه       

       عزیز زهرا ست  به زیر دشنه          (جزیره)

یواشکی

یواشکی

محرم آمد.
ماه عقده های ناگشوده .
ماه سوختن و پروانه شدن.
ماه صبر و یقین.
و...
محرم آمد.

واما درد و دل شهید عالیقدر دکتر مصطفی چمران با امام خود:
((ای حسین (ع) تو در کربلا یکایک شهدا را در آغوش می کشیدی می بوسیدی وداع می کردی آیا ممکن است هنگامی که من هم به خاک و خون می غلتم تو دست مهربان خود را بر قلب سوزان من بگذاری و عطش عشق مرا به تو و به خدای تو سیراب کنی؟))

واما درد و دل من با امام عزیزم
تو را به حق شهید شش ماهه ات ما را در یافتن حقیقت و نائل شدن به شهادت یاری فرما.

ایام محرم را به همه ی عاشقان اهل البیت تسلیت عرض می کنم. 

یواشکی

بشنو  از  نی ، وسعت پژواک را

انعکاس  ناله ی افلاک   را

هر صدایی را که تنهایی نهفت

نی ، میان نغمه ها ، همواره گفت:

"وسعت فریاد من ، صبحی پرند؟!

وا کن از دل عقده های دردمند

تا ز هفت اقلیم عالم بگذرم

گرد دل تنگی نگیرد ، باورم"

اوج غم هر چند با ناله یکی ست

خاطرات نی ،فقط در ناله نیست!

ریشه ی اندوه نی ، در نینواست

زخمه هایش خاطرات کربلاست

نی نوازانی که عاشق نیستند

عاشق فصل شقایق    نیستند

هر چه دل ، صرف ترنم می کنند! 

" بند هفتم" را به لب ، گم می کنند

بند هفتم ، در مقام عاشق است

در مقام عاشقان لایق است

بند هفتم ، نغمه ی شور دل است

قصه ی اشک و عبور محمل است

بند هفتم ، نی نوای سینه هاست

گر یه ی آیینه  در آیینه هاست

بند هفتم ، یا همان ...بند عجیب!

مانده همواره به روی نی ، غریب!

غربت آباد نوایش ، بند بند

زخمی فصلی سراسر ، دردمند

ریشه ی هر نغمه در نی ، نینواست

نینوا  ، اندوه نسل کربلاست

یواشکی

تشنه آب فراتم ...

باز محرم آمد و اشک هایش برای حسین
باز محرم آمد و ناله هایش برای زینب
باز محرم آمد و دلتنگی هایش برای رقیه
باز محرم آمد و دل شکستگی هایش برای عباس
دهه اول محرم که می شود بغض عجیبی روی سینه ام سنگینی می کند و اشک ها در چشمم دو دو می زند و منتظر تلنگری است که جاری شود ... کاش به جای این همه دل نازکی کمی هم از صبر زینب می آموختم که در سخت ترین شرایط محکم بایستم تا دشمن بلرزد ... کاش به جای این همه بی تابی کمی از استقامت حسین می آموختم و کمی از وفاداری ابوالفضل .... و کاش ذره ای از جوانمردی حسین در وجود ما بود ... کاش .....

یواشکی 

یواشکی

((اگر کسی هم ته جهنم باشد، با این امامانی که من می بینم، آخر سر او را بیرون می آورند وکسی را آنجا باقی نمی گذارند. دیدی امام حسین (ع) چگونه فریاد می زد؟ هل من ناصر ینصرنی

آیا کسی دیگری هست که برای بهشت بردن افراداین جور ندا برآورد؟روز عاشورا تکیه به نیزه غریبی زد و صدا بلند کرد آیا کسی هست تا مرا یاری کند؟ این به آن خاطر بود که می خواست خلق را هدایت کند.))   از سخنان عارف دلسوخته مرحوم میزرا اسماعیل دولابی (ره)

اما مسئله مهم اینجا است که اصلا ما صدای هل من ناصر امام را می شنویم یا نه ؟ یعنی گوش ما اجازه شنیدن صدای مظلومی چون امام حسین را دارد؟ اگر ما در کربلای سال 61 هجری بودیم چه می کردیم ؟ آیا تا به حال به این موضوع فکر کرده ایم ؟ عده ای در مقابل امام ، عده ای در حمایت از امام و گروهی بی تفاوت و تنها نظاره گر واقعه ؟ من وشما جزء کدام گروه هستیم؟!!!!  

جزیره                                 سلام برلب تشنه ی حسین